Ραδάμανθυς

Πρόσωπο της ελληνικής μυθολογίας, γιος του Δία και της Ευρώπης και αδελφός του Μίνωα και του Σαρπηδόνα. Υιοθετήθηκε με τους αδελφούς του από τον σύζυγο της μητέρας τους, τον βασιλιά της Κρήτης Αστερίωνα, τον οποίο διαδέχτηκε ο Μίνως. Ο Ρ. υποχρεώθηκε τότε από τον αδελφό του να εγκαταλείψει την Κρήτη και ίδρυσε με την ακολουθία του πολλές αποικίες στα γύρω νησιά. Τελικά εγκαταστάθηκε στη Βοιωτία, όπου παντρεύτηκε τη χήρα του Αμφιτρύωνα Αλκμήνη. Απέκτησε φήμη εξαιρετικά δίκαιου και σοφού βασιλιά και γι’ αυτό οι θεοί τον μετέθεσαν στα Ηλύσια πεδία. Νεότεροι μύθοι τον αναφέρουν ως βασιλιά των νήσων των Μακάρων και ως αυστηρό αλλά δίκαιο κριτή των νεκρών στον Άδη, μαζί με τον Μίνωα και τον Αιακό. Ο Ραδάμανθυς, όπως εικονίζεται σε τοιχογραφία του τάφου των Λευκαδίων.

* * *

ο, / Ῥαδάμανθυς, ΝΑ

μυθ. Κρητικός ήρωας, ονομαστός για τη σωφροσύνη και τη δίκαιη κρίση του, γιος τού Διός και τής Ευρώπης και αδελφός τού Μίνωος και τού Σαρπηδόνος, που ανατράφηκε, όμως, από τον βασιλιά τής Κρήτης Αστέριο ή Αστερίωνα.

[ΕΤΥΜΟΛ. Άγνωστης ετυμολ. Το συμφωνικό σύμπλεγμα -νθ- τού επιθήματος συνιστά ένδειξη για αναγωγή τού ανθρωπωνυμίου στο προελληνικό γλωσσικό υπόστρωμα. Αμφίβολες, τέλος, φαίνονται οι συνδέσεις τού τ. τόσο με τη λ. ῥάδαμνος «κλαδί, κλωνάρι» όσο και με τα γερμ. wort και λατ. verbum «λόγος»].